[column width=”63%” padding=”6%”]

De eerste stappen voor de reis

Maandag 13 april 2009.

Het is vandaag tweede paasdag. We (Marjan en ik) hebben net op ons terras in het zonnetje met de atlas en een stapel uitgeprintte klimaattabellen van diverse landen een lijst samengesteld van landen die we graag willen bezoeken tijdens onze wereldreis. De landen die we als zekere kanshebbers hebben bestempeld zijn: Thailand, Maleisië, Indonesië (Bali), Australië, Costa Rica, Zuid Afrika. We denken dat we in december weg gaan voor drie tot vier maanden. De eerste stappen voor onbetaald verlof zijn gezet en het begint al een beetje te kriebelen.

Uitzoeken tickets

Dinsdag 23 juni 2009.

We zijn nu al een aantal weken bezig met het uitzoeken en regelen van de tickets, maar hebben nog niets geboekt. We hebben offertes van een lokaal reisbureau in Lisse en van een meer gespecialiseerd reisbureau Kilroy reizen en we hebben de mogelijkheid om met low-cost carriers / budgetmaatschappijen de reis te boeken. We neigen nu naar de optie om alles zelf te regelen met de low-cost carrier optie, omdat dit toch wel heel veel geld scheelt. Het nadeel is dat we vaker moeten overstappen, wat een grotere belasting zal zijn, met name voor onze kinderen. We vliegen bijvoorbeeld via London en zullen op de terugweg zelfs hier moeten overnachten. Maar van het geld wat we hiermee besparen kunnen we wel heel veel leuke dingen doen op vakantie. De maatschappij waar we dan het meest mee zullen vliegen is Air Asia. Die hebben sinds maart dit jaar een dagelijkse verbinding opgezet tussen London en Kuala Lumpur. Je moet wel voor alles extra betalen, zoals baggage, maaltijden enz., maar vooralsnog is er geen enkele maatschappij die je van London naar Zuid-Oost Azië brengt voor zo’n 400 euro pp. Ook de vluchten naar Australië kunnen we boeken bij Air Asia. We gaan er nog even over nadenken en het reisschema fine-tunen. Waarschijnlijk nemen we dan de beslissing binnen een week en gaan de vluchten en de camper boeken en kunnen we ons daarna focussen op de verdere indeling van de reis. Spannend!

Eerste tickets geboekt

Zondag 28 juni 2009.

Het verlof is geregeld en vandaag hebben we de eerste tickets geboekt! De tickets die we geboekt hebben zijn van London naar Kuala Lumpur en weer terug. We vertrekken op 7 december en komen op 6 april (!) weer aan op Schiphol. We hebben de tickets zelf geboekt bij Air Asia, een zogenaamde low-cost carrier. Dit scheelt ons erg veel geld. We betalen ongeveer de helft van wat we kwijt zouden zijn bij de bekendere vliegmaatschappijen. Het levert hier en daar wel iets meer gedoe op – zoals vliegen via London – maar dat is het volgens mij wel waard. Voor dat bespaarde geld kun je weer leuke dingen doen tijdens de vakantie.

Ik heb inmiddels ook de andere vluchten uitgezocht, maar nog niet geboekt. We gaan ons de komende weken nog een beetje inlezen in waar globaal het meeste te zien is of waar het meeste vermaak voor ons en de kinderen is, zodat we de planning verder kunnen invullen. We zullen in totaal van december tot april waarschijnlijk zo’n negen vluchten boeken door Thailand, Maleisië, Indonesië en Australië. Als ons reisschema vordert zullen we de overige vluchten boeken.

Weer tickets geboekt en onze route

Zaterdag 11 juli 2009.

De route die we gaan afleggen tijdens de big break in december wordt steeds helderder. Op de onderstaande kaarten staat globaal de geplande reisroute. We hebben inmiddels ook tickets voor de vluchten naar London en naar Thailand geboekt. De globale route is nu via London naar Kuala Lumpur (Maleisië) – Chang Mai (Thailand) – Bangkok – eilandje(s) in zuid-Thailand – Kuala Lumpur – Melbourne (Australië) – Sydney – Brisbane – Kuala Lumpur – Jakarta (Indonesië) – Bali – Kuala Lumpur – London – en weer naar huis.

Het schiet op!

Donderdag 5 november 2009. Lisserbroek, Nederland.

Oké, we hebben een tijdje niets van ons laten horen, maar dat zal de spreekwoordelijke stilte voor de storm wel zijn. De afgelopen weken zijn we weer volop bezig geweest met de voorbereidingen voor onze ‘Supervakantie’ (zo hebben we besloten onze trip te gaan noemen). We hebben inmiddels iemand bereid gevonden om in ons huis te logeren en voor onze katten te zorgen. We hopen dat het huis er nog staat als we terug komen (Geintje, Marcel…).

Voorpret
De voorpret van de vakantie is natuurlijk heerlijk. Het is een leuk gespreksonderwerp en veel familie, vrienden en bekenden vinden het erg leuk en zijn stiekem (of minder stiekem) toch wel een beetje jaloers. Over het algemeen wordt er leuk op gereageerd, maar sommige mensen geven wel aan dat ze het niet zouden aandurven om zo’n reis met kleine kinderen te maken. Wij zien hier het probleem niet zo van in. Door maatregelen te treffen zijn de risico’s acceptabel. (Ja, ik ben veiligheidskundige, dus soms zie je dit soort taalgebruik bij mij wel eens. Sorry). Wij denken dat deze reis onze relatie met elkaar en met onze kinderen zal verbeteren. Niet dat onze relatie nu slecht is, integendeel. Maar welk gezin trekt nou 24 uur per dag 7 dagen per week met elkaar op? Natuurlijk zullen er ook momenten zijn dat we elkaar wel achter het behang kunnen plakken, maar dat hoort er ook bij. We moeten alleen zo snel mogelijk een evenwicht zien te vinden en zorgen dat we elkaar ook onze privacy gunnen. Morris begint al aardig door te krijgen dat er wel een heel speciale vakantie aan zit te komen. We hebben het er natuurlijk ook best vaak over. Een tijdje geleden zat hij op National Geographic naar een natuurprogramma te kijken over gevaarlijke slangen. Er werd verteld dat die slangen in Australië leefden. Even later begon hij ons toch enigszins kritisch te ondervragen of die slangen ook in onze camper konden komen. We hebben hem natuurlijk gerust gesteld, maar hij realiseert zich dus duidelijk dat we ergens heen gaan waar de wereld die hij kent er wel heel anders uitziet. Mayra krijgt van dit alles nog niet zo veel mee, maar als je haar vraagt waar ze naar toe gaat, zegt ze meestal ‘vakantie!’, meestal gevolgd door ‘Mexico’ (zie reisverhaal van onze vorige reis) of we komen uit bij een reisbestemming uit een K3 liedje (Afrika, Amerika, Himalaya, woestijn?).

Inkopen en vaccinaties
Omdat de tijd nu toch wel een beetje begint te dringen, zijn we ook al de nodige inkopen aan het doen. We hebben vorige week bij een outdoor winkel al het nodige ingeslagen van kleding tot lectuur. We hebben inmiddels twee rugzakken en een soort tas met een harde bodem en wieltjes en handvat die je dus ook achter je aan kan trekken. Deze tas kun je ook opvouwen als we straks in de camper in Australië zitten. Dat lijkt ons wel handig. Verder nemen we de nodige handbagage en de buggy mee. Het zal wel proppen worden om de spullen voor ons alle vier mee te nemen, maar dat gaat vast lukken.
De vaccinaties is nog een verhaal apart. In eerste instantie dachten we van ‘dat valt allemaal wel mee’. We gaan allemaal nog even een prikje halen en dan zit het wel snor. Maar dat hadden we dus een beetje onderschat. We gaan in elk geval geen malariatabletten slikken, want een van de uitgangspunten van de reis was dat we niet door een gebied wilden reizen waar dit nodig was. Maar doordat de reis door risicogebied voor een aantal andere ziektes langer duurt dan de gemiddelde vakantie van een paar weken, wordt er toch nog wel geadviseerd om meer vaccinaties te zetten. Ons grootste twijfelpunt was hondsdolheid (rabiës). De argumenten om niet te vaccineren zijn: – het valt allemaal toch wel wat mee, – de kans dat je gebeten wordt is klein, – je kunt je niet overal tegen beschermen. De argumenten voor vaccinatie: – per jaar 55.000 doden door hondsdolheid, zonder vaccinatie moet je binnen 24 uur in een ziekenhuis zijn, – kinderen hebben sneller de neiging om dat hondje of aapje toch maar te aaien. Wat voor ons de doorslag heeft gegeven is dat er in het afgelopen jaar op Bali al een aardig aantal mensen zijn doodgegaan door hondsdolheid, hoewel ze in eerste instantie er vanuit gingen dat Bali vrij was van hondsdolheid. Naast hondsdolheid hebben/krijgen we ook prikjes tegen DTP, Hepatitis A en B en Buiktyfus. We zijn straks aardige speldenkussens. De eerste prikjes hebben we vorige week gehad in het LUMC. We gingen er vanuit dat dit voor de kinderen wel eens een slecht moment zou kunnen zijn en we hebben ze zo goed mogelijk voorbereid, wij zagen er best tegen op. Maar het ging veel en veel beter dan verwacht (gevreesd). Ze hebben beiden niet gehuild en hebben het vol vertrouwen ondergaan. Beiden hebben ze twee prikjes gehad, waarbij er bij Morris ook nog een dicht onder de huid is gezet wat ze normaal alleen bij grotere kinderen doen. Dikke complimenten voor de kids dus! Hopelijk gaat het de volgende keren ook goed, want we moeten nog twee keer langs komen…

Tickets en visa
Alhoewel we maar een deel van onze reis van tevoren willen regelen/vastleggen, is er toch erg veel dat je van tevoren moet vastleggen. De tickets hebben we al een paar maanden geleden geregeld. We vliegen naar alle bestemmingen (met uitzondering van en naar Amsterdam) met AirAsia. Doordat we erg vroeg geboekt hebben zijn we voor alle negen vluchten, inclusief de vluchten van en naar Australië ongeveer 835 (!) euro per persoon kwijt (incl alle bagage, maaltijden en belastingen). Best een goede deal, dacht ik. Het regelen van de visa gaat gemakkelijk deze keer. Voor Thailand hoeven we van tevoren geen visum te regelen, omdat we voornemens zijn binnen de dertig dagen weer het land uit te zijn. Voor Maleisië en Indonesië geldt eigenlijk hetzelfde verhaal en voor Australië hebben we een soort elektronisch visum aangevraagd via internet, wat gratis blijkt te zijn.

Camper en hotels
We hebben ook een camper geboekt bij DutchDownUnder. Deze organisatie staat voor zover wij kunnen zien, goed aangeschreven. We hebben een betrekkelijk kleine camper geboekt met een uitklapdak waar de kinderen kunnen slapen. Voor Thailand hebben we inmiddels ook de meeste hotels geregeld. We zitten in Thailand in het hoogseizoen en we hebben ook al een aantal keer gehad dat de accommodaties volgeboekt waren. Dit uitzoeken en boeken kost erg veel tijd: wat zegt de Lonely Planet, wat zegt tripadvisor en wat zegt ons gevoel. Uiteindelijk gaan er meestal ook nog wel een paar mailtjes heen en weer voordat een hotel daadwerkelijk bevestigd is. Veel gedoe dus.

We zullen het de komende maand nog best druk krijgen met het regelen van allerlei zaken, maar we gaan ook zeker genieten van de voorpret en alvast leuke dingen opzoeken die we met z’n vieren kunnen doen tijdens de reis. Wil je op de hoogte worden gehouden door onze ‘reispost’, schrijf je dan hier in.

Nog drie weken te gaan

Zaterdag 14 november 2009. Lisserbroek, Nederland.

Het begint steeds spannender te worden. Over drie weken zitten we in het vliegtuig om aan onze supervakantie te beginnen. De eerste ‘reispost’ is inmiddels uitgestuurd. Je kunt hem ook online nalezen of je inschrijven voor onze reispost, zodat je op de hoogte wordt gehouden van onze verdere voorbereidingen en natuurlijk de reis. Er hebben zich inmiddels al veel mensen ingeschreven die een beetje met ons mee willen reizen en dat vinden we leuk.

We hebben inmiddels onze tweede ronde prikjes gehaald bij het LUMC en dat ging weer prima. Een paar kleine traantjes bij de kids, maar dat stelde nauwelijks iets voor. We zijn weer trots. Wel is er nu een nieuw zorgpuntje bijgekomen, omdat de overheid heeft besloten om alle kinderen t/m vier jaar te vaccineren tegen de Mexicaanse griep. Navraag bij de huisarts wees uit dat dit voor onze kinderen een probleem(pje) is, omdat ze dit niet aandurven in combinatie met al die andere vaccinaties waar we midden in zitten. De enige optie is in de week voor vertrek de kinderen deze prik te geven. De tweede prik blijft dan achterwege, maar dat is dan niet anders. Andere landen geven soms sowieso maar één prik.

We hebben nu nog behoorlijk druk met onze dagelijkse dingen, zoals werken, naar school gaan, het huishouden runnen, spelen, en noem maar op… Maar over drie weken zal ons leven tijdelijk een andere wending krijgen als we op reis zijn. Als volwassene kun je hier op anticiperen. Wij weten ongeveer wat ons te wachten staat, maar als kind ligt dit moeilijker. Daarom proberen we ze zo veel mogelijk voor te bereiden over wat er komen gaat. We hebben een soort kalender gekocht waarbij we gaan aftellen tot de reis en Marjan is bezig een poster te maken met plaatjes van de landen die we bezoeken voor Morris zijn school, zodat ze daar ook kunnen meeleven met onze avonturen.

Nog minder dan een week: We willen weg!

Dinsdag 1 december 2009. Lisserbroek, Nederland.

Toch nog de tweede griepprik
Wel veel gedoe dat vaccineren. We hadden ons er in eerste instantie bij neergelegd dat we naast al onze prikken tegen allerlei enge ziektes maar één prik voor de Mexicaanse griep konden krijgen voor de kindjes, omdat er volgens de huisarts twee weken tussen de reisvaccinaties en de Mexicaanse prikjes moest zitten. Maar Marjan vond het toch wel een goed idee om toch nog even op de site van het LCR te kijken. De site van het LCR omschrijft duidelijk dat de diverse prikjes bij voorkeur niet tegelijk moeten worden gegeven, maar een week tussen de prikjes is voldoende. Reden voor Marjan om weer bij de huisarts aan te kloppen. Maar goed, om een lang verhaal kort te houden, uiteindelijk heeft Marjan een arts in het LUMC de huisarts laten uitleggen dat één week tussen de prikjes voldoende is, dus vorige week woensdag hebben de kids weer een prikje gehad tegen de griep en afgelopen donderdag hebben we allemaal onze laatste hondsdolheidprik gehad. Zo zie je maar weer dat je niets zondermeer moet aannemen en altijd moet opkomen voor jezelf en in dit geval voor onze kindjes. Morris moest de laatste twee keer wel meer huilen, maar Mayra blijft een enorme bikkel die er weinig om geeft. Nu moeten de kids alleen nog hun laatste mexgriepprik halen. Dan is het ook wel meer dan genoeg geweest. Met name de kinderen zijn straks net een speldenkussen.

De kinderen en hun reisvoorbereidingen
De kinderen worden zich er zo langzamerhand ook wel bewust van dat er iets groots gaat gebeuren. Waarschijnlijk mede door onze pre-vakantiestress worden ze de laatste weken steeds onrustiger. Bij Morris uit zich dat regelmatig in een grote mond of kattekwaad en Mayra heeft vaker driftbuien. Op de school van Morris wordt ook meegeleefd. Marjan heeft een poster gemaakt met foto’s van onze bestemmingen. Deze poster wordt in Morris zijn klas opgehangen, zodat zijn klasgenootjes in het Reigersnest een beetje kunnen meereizen.

Hotels boeken en koffers pakken
We hebben inmiddels ook nog de laatste hotels geboekt die we van tevoren wilden boeken. Het zoeken naar een geschikt hotel in Melbourne was het grootste probleem, want we zitten hier tijdens het Australian Open tennistoernooi, wat nogal een invloed heeft op de beschikbaarheid en prijzen. We hebben inmiddels wel een hotel geboekt, maar waarschijnlijk is de prijs/kwaliteit verhouding hier het laagst over de hele reis.

We zijn ook al aardig aan het verzamelen geslagen met spullen die we mee moeten en willen nemen. Ons streven is nog steeds om licht te pakken. We doen ons best…

Gaan we nou bijna?
We beginnen hem nu ook wel een beetje te knijpen. Hebben we wel aan alles gedacht? Is alles geregeld voor de reis? Verzekeringen? Alles voor het huis geregeld? Wat moeten we nog kopen? Misschien is dit soort stress wel te verwachten als je huis en haard voor vier maanden achter je laat, maar het blijven wel de lastige laatste loodjes. Het wordt zo langzamerhand tijd dat we vertrekken. Aanstaande maandag vliegen we. We hebben zin om weg te zijn.

Eindelijk, we zijn er!

De laatste loodjes… en weg!

Vrijdag 11 december 2009. Kuala Lumpur, Maleisië

De laatste dagen voor vertrek waren natuurlijk nog wel even spannend. Hebben we echt alles? Hebben we overal aan gedacht? Op het allerlaatste moment hebben we ook nog een gratis 60-dagen visum geregeld voor Thailand. Via de website www.verrereizenmetkinderen.nl werden we er op geattendeerd dat de Thaise ambassade momenteel een actie heeft waarbij kosteloos een 60 dagen visum kan worden aangevraagd. Normaal waren we hier voor ons vieren zo’n 120 euro voor kwijt geweest. Nu dus voor niks en kunnen we het tijdens onze laatste dagen in Thailand in elk geval rustig aan doen en misschien hier of daar nog een nachtje extra boeken. In een van onze gesprekken in de dagen voor vertrek hebben we met Morris besproken dat we in de te bezoeken landen met ander geld moeten betalen. Zo noemen we dat we in Thailand met de Thaise Bath gaan betalen. Mayra voegt hier gelijk aan toe dat als daar in Thailand een ‘Bad’ is, dan kan ik daar mooi met Morris in zwemmen… Heerlijk die kinderlogica.

De vlucht
We hadden er bij het boeken voor gekozen om een aanzienlijk bedrag te besparen door met low-cost carriers te vliegen. We realiseerden dat dit wel meer gedoe zou geven, maar dat dit (hopelijk) niet zou opwegen tegen de veel hogere prijs van de gerenommeerde maatschappijen. We vliegen eerst met Easyjet vanuit Schiphol naar London Stansted. Buurman Johan heeft ons naar Schiphol gebracht. Op Schiphol doen we het eerst rustig aan. Later moeten we een aardig eind lopen naar de gate, dus we zijn als een van de laatsten in het vliegtuig. Onze namen worden nog niet omgeroepen, maar ze waarschuwen wel dat dit de final call is en dat ze bijna onze bagage gaan uitladen. Eenmaal aan boord blijkt dat Easyjet werkt zonder gereserveerde plaatsen. Dit hadden we vast wel ergens gelezen, maar geen moment meer aan gedacht. Nadat de stewardessen hier en daar wat mensen heen en weer hebben verplaatst, kunnen Marjan en Mayra en Morris en ik toch nog bij elkaar zitten (2 bij 2).

In London moeten we bijna vijf uur wachten voor de AirAsiaX vlucht naar Kuala Lumpur. Dit is wel een lange tijd, maar bij de latere vlucht naar London waren we bang dat we het niet zouden halen. Maar we hebben nu ook genoeg tijd om een hapje te eten op het vliegveld. Na het eten oppert Marjan het idee om een stukje te gaan lopen, zodat Mayra vast een dutje kan doen in de buggy… De buggy! Dat is wel even schrikken, want de buggy was niet voorbij gekomen op de bagageband en we hebben hier ook geen moment meer aan gedacht toen we de tassen van de band haalden. Ik gelijk in actie. Gelukkig hebben we binnen een kwartier onze buggy weer terug. We hebben dit soort acties vaker als we aan een grote reis beginnen. Misschien hoort dit er wel een beetje bij om te zorgen dat we de volgende vluchten en andere ritjes voldoende scherp zijn. We hebben op Stansted nog steeds een uurtje over, dus zijn we nog even wat gaan drinken en hebben een potje ‘kroko-loco’ gespeeld met de kinderen. Dit is een erg leuk spel wat we allemaal kunnen spelen. Het begint laat op de avond voor Morris wel wat moeilijker te worden om op een goede manier met zijn verlies om te gaan….

Bij het boarden van het vliegtuig mogen de mensen met kinderen als eerste naar binnen. Heerlijk! We kunnen ons alvast lekker innestelen voordat de rest binnen komt. Het vliegtuig ziet er verder ook prima uit en de beenruimte is voor ons allemaal ruim voldoende (ook voor mij; 1,96m). We hebben vier stoelen in de middenrij. Ook de service is goed. De stewardessen zijn erg vriendelijk (en volgens Marjan de stewards ook wel) en het eten is best eetbaar. We hadden van tevoren een maaltijd besteld en we hebben twee keer een lekkere Maleisische maaltijd gegeten als diner en ontbijt. Als je buiten deze maaltijden iets extra wilt, betaal je hiervoor. Maar ook die prijzen vallen reuze mee. De kinderen zijn in het begin van de vlucht nog aardig hyperactief en proberen vol te houden op adrenaline. Morris vertelt in het vliegtuig grote verhalen aan een oudere Engels-sprekende man. Morris vertelt dat hij al zonder zijwielen kan fietsen en die man begrijpt hieruit dat Morris ook piloot wil worden als hij groot is… Als ze maar plezier hebben. Later heeft het vliegtuig wat last van turbulentie en ik probeer dat aan Morris uit te leggen. Ik gebruik in de uitleg de term ‘luchtzak’, een woord wat natuurlijk niet erg veel verhelderd. Later vraagt Morris aan mij of die luchtzakken nu onder het vliegtuig hangen of boven het vliegtuig zweven… Heerlijk. Onderweg valt Mayra al snel in slaap, maar dat duurt helaas niet zo lang. Zowel Morris als Mayra hebben het nog lang volgehouden om wakker te blijven. Morris heeft uiteindelijk het langst geslapen van ons allemaal. Marjan en ik hebben zo nu en dan een dutje gedaan. In totaal niet veel meer dan een of twee uurtjes.

De aankomst
De douaneformaliteiten in Kuala Lumpur (KL) verlopen vlekkeloos. Ook hier krijgen we als ouders en kinderen voorrang op de rij met wachtende passagiers. Deze keer toch even met extra zekerheid gekeken of we inderdaad alle tassen en buggy hebben en toen met de taxi naar KL Centrum. Dit is ook nog eens een uurtje rijden. De kinderen vallen al snel in slaap in de taxi. Het hotel (Pacific Regency) is gelukkig erg goed. We hebben een soort suite met keukentje en leefgedeelte en een balzaal als badkamer. Heerlijk na zo’n lange reis. Morris en Mayra gaan als eerste lekker in bad en daarna zijn we met z’n allen gaan slapen. De eerste nacht is een beetje onrustig door de jetlag, maar nadat Marjan en Morris elkaar rond vier uur een uurtje hebben bezig gehouden, verslapen we ons bijna voor het ontbijt.

De eerste dagen in Kuala Lumpur

Door ons late ontbijt is onze eerste dag in KL al voor de helft om. Aan het begin van de middag pakken we een taxi naar de vlindertuin. Volgens de Lonely Planet is dit een aanrader voor kinderen. De kinderen hebben het ook prima naar hun zin, maar moeten nog wennen aan de temperatuur. Het is erg verleidelijk om te gaan rennen en druk te doen, met als gevolg dat ze binnen de kortste keren helemaal nat zijn van het zweet. Het is hier nu zo’n 30+ C en erg vochtig. We hebben veel mooie grote vlinders gezien en bovendien nog andere enge beesten, zoals een vogelspin. Daarna zijn we naar het vogelpark gelopen. Hier schijnen zo’n 160 soorten vogels rond te vliegen en te lopen. Dit was ook erg leuk voor de kids. We zijn nog met z’n allen op de foto gekomen met allemaal exotische vogels en we hebben voer gekocht voor een hele groep kleine papagaaitjes.

Morris vindt het wel een beetje eng, al dat gefladder en gekrijs maar Mayra is erg stoer en geeft de vogeltjes zonnebloempitten te eten uit haar hand. Dat gaat goed totdat een papagaaitje haar in de vinger bijt. Ze schreeuwt het uit, maar het val allemaal wel wat mee. Hierna is ze wel wat terughoudender, maar ze is nog steeds niet echt bang. Na het bezoek aan het vogelpark hebben we een hapje gegeten in het bijbehorende restaurant. Erg heet en lekker eten. Daarna zaten we weer vol met energie, dus stelt Marjan voor om maar te gaan lopen. Achteraf was het wel veel gevraagd van de kinderen, want die waren wel moe. We kunnen nu wel mooi de draagzak (patapum) uittesten. Marjan heeft een aardig stuk gelopen met een bijna slapende Morris op haar rug in de draagzak. Gelukkig komen we niet al te laat aan in ons heerlijk hotelletje en na een douche en even skypen met ‘pake en beppe’ (opa en oma voor de niet-Friezen) zijn we weer helemaal klaar voor de nacht.

De volgende dag gaan we na een relaxed ontbijt even shoppen. We pakken de monorail om onze loopafstand te beperken, maar uiteindelijk vindt niemand van ons er echt wat aan en de kids zijn toch nog wel moe. Uiteindelijk besluiten we na een korte winkeltijd weer terug naar het hotel te gaan. Marjan en Mayra vallen al snel in een diepe slaap. Aan het eind van de middag besluiten we om nog even te gaan zwemmen in het zwembad van het hotel. Morris heeft hier erg veel zin in. Helaas is er vanavond een feestje bij het zwembad en is het net dicht. Dit is een grote teleurstelling voor onze kleine man. Uiteindelijk gaan we nog een stukje gaan lopen naar de Petronas Twin Towers. Dit zijn de herkenbare torens die eens het hoogste gebouw ter wereld waren met 452(!) meter. We gaan uiteindelijk nog naar het park achter de torens en lopen, na een bakkie ‘Starbucks’ nog even lekker door het park. Daarna kiezen we voor de gemakkelijke optie om bij de Burger King te gaan eten. Ook wel eens lekker, maar we besluiten hier zeker geen gewoonte van te maken. Gelukkig kunnen we de volgende morgen wel bij het zwembad terecht en Morris en Mayra leven zich heerlijk uit in het zwembad op het dak van het hotel op de 33ste verdieping.

Weer weg uit Maleisië

Zaterdag 12 december 2009. Kuala Lumpur, Maleisië.

Op onze voorlopig laatste avond in KL gaan we naar de nachtmarkt in Chinatown. We lopen eerst een deel van een wandelroute uit de Lonely Planet door Chinatown, maar de kinderen blijken toch wel moe te zijn. In een overdekt winkelcentrum vinden we een leuk tentje en gaan hier lekker Maleisisch eten. Wij bestellen Maleisische gerechten en ook de kinderen hebben een soort gevulde noedelsoep. Helaas gaat er vandaag niet zo veel in bij de kindjes. We hebben ons ritme nog niet helemaal hervonden, maar dat komt vanzelf wel. De nachtmarkt in Chinatown is druk en indrukwekkend. De kinderen worden inmiddels getild en geduwd. We besluiten snel een taxi te pakken en ons naar ons hotel te laten brengen.

De eerste taxichauffeur wil ons brengen voor een vast bedrag van twintig Ringit, zo’n vier Euro. Maar zowel de man als de prijs staan ons niet aan. Hij doet erg zijn best om ons niet een andere taxi te laten nemen, maar het lukt toch en de volgende taxi brengt ons naar het hotel met gebruik van z’n meter. Dit is een veel grotere en nettere taxi waar de buggy zo achterin kan en de taxichauffeur is een erg nette, vriendelijke man. Uiteindelijk betaal ik hem ook twintig Ringit (op de meter stond 16). Het gaat uiteindelijk nergens om, maar zoals andere reizigers waarschijnlijk wel herkennen geeft je dit een erg goed gevoel. Het gevoel dat je een land al een beetje leert kennen en dat je het spel goed kunt meespelen.

In het hotel hebben we snel de kinderen in hun tentjes gebonjourd en zijn aan de slag gegaan om onze bagage weer in te pakken voor de vliegreis naar Chiang Mai morgenochtend vroeg. Het pakken geeft natuurlijk wel onrust in de kamer en het blijft lang onrustig in de tentjes. Wij gaan uiteindelijk ook laat slapen en om vier uur in de ochtend gaat de wekker alweer.

De vertrektijd van de vlucht die we hadden geboekt bij Air Asia is verschoven van tien uur naar zeven uur in de ochtend. Het is bijna een uur rijden van KL naar het vliegveld, dus een vroegertje voor ons. De laatste inpakacties om vier uur ’s ochtends verlopen rommelig en we moeten ons erg haasten en het zit even allemaal niet mee. Het lijkt wel of op zo’n moment alles tegen zit. Het inklappen van een van de Deryan slaaptentjes gaat om wat voor reden helemaal fout. De tent lijkt uit z’n verband en laat zich ook niet meer goed opvouwen. Uiteindelijk besluiten we de tent dan maar in onze grote tas te proppen en hopen dat het nog te repareren valt.

We vliegen met Air Asia, dus we vertrekken vanaf de Low-Cost-Carrier Terminal. Het inchecken gaat goed ondanks onze grote tas die  vier kilo over zijn max is. Het boarden van het vliegtuig verloopt wel wat anders dan we gewend zijn, want we moeten buiten nog een aardig stukje lopen tussen de vliegtuigen door. Erg veel herrie door de vliegtuigmotoren. We lopen maar achter de rest aan en uiteindelijk splitst de stroom zich richting verschillende vliegtuigen. Hier en daar staan stewardessen te schreeuwen wat de bestemming is van het vliegtuig. Het is allemaal wat knulliger dan we gewend zijn, maar uiteindelijk werkt het ook.

Het vliegtuig van AirAsia is weer prima. De beenruimte is beperkter dan bij de lange vlucht naar KL, maar prima te doen. De kinderen hebben een kort lontje door het vroege opstaan, maar een filmpje op de laptop doet wonderen.

[/column]
[column width=”31%” padding=”0″]

Foto’s Maleisië 2009

[nggallery id=5 ]
[/column]